دنیای در حال رشد(ترجمه: خودم)

THE GROWING WORLD OF TOMORROW

There won't be any cows on other planets or pigs, or fowl either, but human beings who live there in the future will eat steak, ham, and chicken just the same not meat rocketed from earth, but meat they have grown themselves. Does that sound confusing? Something even more puzzling is that the steak won't have any bones! There will be fresh fruit too, and vegetables. But bananas won't have skins and the tomatoes will grow without the vine.

All this foods will be grown neatly in a laboratory or tissue-culture factory, looked after by a scientists.

Their work will be to adjust dials and to watch for lights warning that the flavor of the ham needs changing.

Back on earth, tissue factories may produce everything from   drugs to building materials. Living tissue might even be able to manufacture itself into goods ranging from tennis balls to human hearts. Though these products are far in the future, we know now that the phrase "a growing world" will have a new meaning. Man will be growing just about every thing under the sun but in a factory.

Tissue culture today means artificial growth of living things   similar to their growth in nature. The world tissue applies to many things: blood, bone, finger nails, or flesh; corn on the   cob, beef, tomatoes, and potatoes.

These are all made of living cells that grow and develop.

Tissue culture is not a new idea. How else would man raise his crops if he did not cultivate plant tissue that nature provided for him in the first place? Man has learned much about farming. He protects and helps the growth of crops in many ways. He irrigates and adds fertilizer. His crops do better than the wild ones left to themselves.

Unlike farming, tissue culture in laboratories is not centuries old. Shortly after 1900, the noted Dr. Carrel astonished the world with his experiment. He had a chicken "heart" growing in a dish of chemicals. Actually, it wasn't a whole heart but bits of heart tissue. But the tissue grew! One piece lived on and on, far beyond the normal life of a chicken. Maybe the tissue never would have died had it not been for World War II. By then, people were too busy with other things. They stopped caring for it and the tissue "died".

Dr. Carrel's successful experiment suggested to scientists that other kinds of tissue could be made to grow in an artificial way. Because chicken-heart tissue could grow in a dish of chemicals, blood, bone, or nerviest tissue might grow in this way, or even wood or other vegetable tissue.

At first, tissue- growing experiments were limited to medical research. During the time these have been taking place, scientists have proved some amazing facts. For example, artificial cells do not die as animal cells do. At present, we still don't know why tissue can be developed and grown by man. But we do not know exactly how electricity works, although we make use of it in many ways to make life more comfortable. It is the same with tissue- culture research: although it is not a fully understood science, this research has helped the medical profession to know more about diseases that kill man.

As time goes on, medical advances in tissue culture may even reach the stage where it will be possible to grow human tissue. Skin grows to cover wounds, we know. Suppose we grow it artificially? We shall take a small piece of skin from a person needing plastic surgery. The tissue will be grown in chemicals

until it is the size needed to repair that part of the damaged body. It can then be replaced, by grafting, on its human owner.

Scientists have suggested other and more difficult repairs to the human body. There is a possibility that replacing skin tissue will be thought of as simple minor surgery compared with supplying a whole organ. One tiny piece of tissue, will be grown into a liver; another small portion of tissue, into a kidney or a heart. The artificially grown human heart would be exactly the same as sound natural one and would be far superior to one made of metal or plastic.

Today, tissue culture has become important in a field other than medical research. We read of studies being made by   workers who are trying to develop tissue products for man's food. The reason for these attempts is man's entry into the space age. Man in space is going to be hungry. How is he to be fed properly if he is away for long periods? Space ship there is not room to store food for long journeys. A human being living on another planet will find that he cannot cultivate crops as he can on earth.

The present experiments are trying to solve such problems for man in space. In the research laboratory, tubes filled with chemicals contain various food tissues being grown. Every part of the experiment is carefully watched. Today the work is on a small scale, but tomorrow the production of artificially grown food will be scaled to factory sizes.

The factories will be automated, with little or no manual work. Food tissue of all kind will grow continuously. Oxygen, water, food, vitamins, and many other nutrients will be brought to it in exactly the right amounts. Growth will be faster and the product will be better. There will be no meat made tough by animals` over-exercising. The product will even harvest itself, coming out of the factory packaged in handy shapes.

The future harvest of any tissue produced artificially will be less wasteful than nature's harvest. For instance, there will be no gristle, fat, skin, or bones with the meat. Fruits and vegetables will ripen without skin, husks, or seeds. We shall grow only the choice parts of more tissue-factories we shall be able to increase food production until we can easily feed everyone earth. Today, there are many countries that cannot grow enough food the natural way to feed their people.

The advantages of such factories for use on earth are obvious, even though current experiments are mainly to help man in space. Present-day laboratory experiments, aimed at feeding astronauts something better than powdered soup, will probably lead to tissue-culture food factories. They might replace, or at least supplement, the farms so important to us today.

(ضمن پوزش از خطاهای احتمالی ، با توجه به اینکه ترجمه متن توسط خودم بوده است امیدوارم با راهنمایی های خود مرا یاری نماییدتا بتوانم اشکالات خودم را به حداقل برسانم)

دنیای در حال رشد فردا

در سیارات دیگر گاو و یا خوک و یا حتی مرغ وجود ندارد، اما انسانهایی که در آینده آنجا زندگی خواهند کرد، گوشت و مرغی شبیه به زمین را خواهند خورد، نه گوشتی که از زمین فرستاده شده است، بلکه گوشتی که خودشان پرورش داده اند. گیج کننده است، عجیب تر این است که این گوشت استخوان ندارد. میوه های تازه نیز وجود دارد و همینطور سبزی، اما موزها پوست ندارند و گوجه ها بدون بوته رشد خواهند کرد.

تمام این غذاها در آزمایشگاهها یا کارخانه های پرورشی بطور پاکیزه رشد خواهند کرد. کار آنها میزان کردن صفحه ساعت و نگاه کردن به چراغ اخطار است که طعم گوشت احتیاج به تغییر دارد.

در روی زمین، کارخانه های بافت زنده ممکن است که همه چیز از دارو گرفته تا مواد ساختمانی را تولید کنند. بافت زنده شاید حتی قادر به ساختن خودشان به محصولاتی از توپ تنیس گرفته تا قلب انسان باشند. گرچه این محصولات در آینده دوردست هستند، ما می دانیم که عبارت "دنیای در حال رشد" معنی جدیدی خواهد داشت. بشر تقریباً هر چیزی را که در جهان وجود دارد، پرورش خواهد داد، اما در کارخانه.

پرورش بافت زنده امروز به معنی رشد مصنوعی موجودات زنده مشابه رشد آنان در طبیعت است. کلمه بافت به چیزهای زیادی اطلاق می شود. خون، استخوان، انگشت پا، یا گوشت بدن، ذرت، گوشت گاو، گوجه فرنگی و سیب زمینی تمام این ها از سلول های زنده ای ساخته شده اند که رشد می کنند و گسترش می یابند.

پرورش بافت یک ایده جدید نیست. چطور یک انسان می توانست محصولات خود را گسترش دهد،اگر گیاهانی را که در ابتدا طبیعت برای او تهیه کرده بود،کشت نمی کرد؟

انسان چیزهای زیادی را درباره زراعت یاد گرفته است. او از محصولات به روشهای متفاوت حمایت می کند. او آبیاری می کند و کود به خاک اضافه می کند. محصولات او بهتر از نوع وحشی آن که خودشان رشد کرده اند در می آید.

بر خلاف زراعت، پرورش بافت در آزمایشگاه یک چیز قدیمی نیست، کمی بعد از سال 1900 دکتر کارل دنیا را با آزمایشات خود متعجب کرد و ترساند. او قلب یک جوجه را در اختیار داشت که در یک ظرف شیمیایی رشد می کرد. واقعاً آن یک قلب کامل نبود فقط مقداری از بافت قلب بود. اما بافت رشد کرد. این تکه بیشتر از قلب یک جوجه معمولی به زندگی ادامه داد. شاید این بافت اگر به خاطر جنگ جهانی دوم نبود هرگز   نمی مرد. در آن موقع، مردم سرشان به چیزهای دیگر گرم بود. آنها دیگر به آن اهمیتی ندادند و بافت مرد.

آزمایش موفقیت آمیز دکتر کارل به دانشمندان دیگر نشان داد که چیزهای دیگری بطور مصنوعی قابل پرورش هستند. چون بافت قلب جوجه در یک ظرف شیمیایی رشد کرده بود، بافت خون، استخوان و عصب نیز می توانست به همین ترتیب رشد کند و یا حتی بافت چوب و سبزیجات.

ابتدا آزمایشات پرورش بافت محدود به تحقیقات پزشکی بود. در طول مدتی که این اتفاقات می افتاد، دانشمندان حقایق جالبی را ثابت کردند. مثلاً سلولهای مصنوعی مانند سلولهای حیوانات نمی میرند. درحال حاضر، ما نمی دانیم که چرا توسط انسان توسعه پیدا می کنند و رشد می کنند، اما دقیقاً نمی دانیم که الکتریسته چطور کار می کند. گرچه برای راحت تر کردن زندگی از آنها در بسیاری از جهات استفاده می کنیم. در مورد تحقیقات پرورش بافت نیز همینگونه است. گرچه علم کاملاً شناخته شده ای نیست، این تحقیق به حرفه پزشکی کمک کرده است که در مورد بیماریهایی که انسان را می کشد بیشتر بداند.

همانطور که زمان جلو می رود، پیشرفتهای پزشکی در پرورش بافت ممکن است حتی به جایی برسد که امکان رشد بافت انسان نیز وجود داشته باشد. ما می دانیم که پوست رشد می کند تا زخمها را بپوشاند. تصور کنید که بطور مصنوعی ما آن را پرورش دهیم.

ما می توانیم یک تکه کوچک پوست را از شخصی که احتیاج به عمل جراحی پلاستیک دارد بگیریم. این بافت در مواد شیمیایی رشد می کند تا زمانی که اندازه لازم برای ترمیم قسمت بدن آسیب دیده بدست آید. سپس با پیوند زدن به صاحب آن می توان آن را جایگزین کرد.

دانشمندان ترمیم های مشکل تر دیگری برای بدن انسان در نظر گرفته اند. این امکان هست که بافت پوست جایگزین شده در مقایسه با فراهم نمودن عضو کامل بصورت یک جراحی ساده کوچک در نظر گرفته شود. یک تکه کوچک بافت به اندازه یک جگر رشد خواهد کرد. یک قسمت کوچک دیگر بافت یک کلیه یا یک قلب می شود. قلب پرورش یافته مصنوعی انسان دقیقاً شبیه نوع طبیعی آن خواهد بود و بسیار برتر از نوع فلز یا پلاستیک خواهد بود.

امروزه پرورش بافت مهمتر از تحقیقات دارویی شده است. ما می خوانیم که اشخاصی که سعی در گسترش محصولات بافتی برای غذای انسان داشته اند مطالعاتی انجام داده اند. دلیل اینگونه تلاشها ورود انسان به عصر فضا است. انسان در فضا گرسنه خواهد ماند. چطور او می تواند بطور کامل تغذیه شود هنگامی که مدتها از زمین دور است؟ در سفینه فضایی اتاقی برای ذخیره غذا برای مسافرت طولانی وجود ندارد. یک بشر که در سیاره دیگر زندگی می کند خواهد فهمید که او نمی تواند در آنجا هم مانند زمین محصول کشت کند.

آزمایشات کنونی سعی در حل چنین مشکلاتی برای انسان در فضا دارد.در آزمایشگاههای تحقیقاتی، لوله ها پر از مواد شیمیایی است که شامل بافت غذاهای متفاوت در حال رشد می باشد. امروزه کار روی مقیاسهای کوچک است، اما فردا تولید غذاهای مصنوعی به اندازه کارخانجات پیشرفت خواهد کرد.

کارخانه ها تمام خودکار یا نیمه خودکار خواهند شد. انواع مختلف بافت غذا بطور مداوم پرورش داده خواهد شد. اکسیژن، آب، غذا، ویتامین و بسیاری  دیگر از مواد مغذی دقیقا به میزان کافی تولید خواهد شد. رشد آنها سریع تر خواهد شد و تولید بهتر دیگر گوشت سفت حیوانی وجود ندارد که در اثر فعالیت زیاد سفت شده باشد. محصول خودش کشت خواهد شد و در کارخانه بسته بندی شده به اندازه مفید بیرون خواهد آمد.

کشت هر گونه تولید بافت مصنوعی در آینده کمتر از کشت طبیعت اطراف می شود. مثلا هیچ نرمه استخوان، چربی، پوست یا استخوان در گوشت نخواهد بود. میوه ها و سبزیجات بدون پوست یا تخم خواهد بود. ما فقط قسمتهای انتخاب شده غذا را پرورش می دهیم. از طریق استفاده بیشتر از کارخانجات بافت، می توانیم تولید غذایی را تا آنجا که همه مردم را روی زمین تغذیه کنیم افزایش دهیم. امروزه کشورهای زیادی وجود دارند که نمی توانند برای تغذیه مردم خود از طریق طبیعی غذا تهیه کنند.

مزایای چنین کارخانه هایی برای استفاده در روی زمین روشن است، گرچه آزمایشات اخیر اساساً برای کمک به بشر در فضا است. آزمایشات آزمایشگاهی امروزه، که برای تغذیه فضانوردان بصورتی بهتر از سوپ پودر شده هدفگیری شده اند، احتمالاً به تشکیل کارخانجات پرورش بافت هدایت خواهند شد. آنها ممکن است جایگزین یا حداقل مکمل مزارع ما که بسیار مهم هستند، باشند.